3.5. Pieprzyć to wszystko

Rozdział w większości tłumaczony przez @Sarrrrrrraaaaa. :)))

_______________________________________________________________________
- Kochanie.. - kędzierzawy chłopak mruczy cicho, nie spuszczając wzroku z moich oczu. - Wiesz, przecież co się stało wczoraj z Niallem i Liamem? Cóż to może się powtórzyć. Jesteśmy na tyle odważni, żeby zrobić to samo na oczach innych chłopców - wyjaśnia ze złośliwym uśmieszkiem na twarzy - Ale wszystko, co musisz zrobić, aby uniknąć powtórki z wczorajszej imprezy to powiedzieć mi, co wiesz o Sophie. Więc dla własnego dobra, zdecydowanie proponuję ci już zaczynać.
- Nie wierze w to, że mnie ukarzecie.... Blefujesz! - Wypowiedziałam zaskoczona jego bliskością.
- Och co ty nie powiesz? - kpi ze mnie - Louis? Zayn? Pomóżcie mi proszę. Staram się wyrwać z jego uścisku ale bezskutecznie. Harry i Zayn trzymają mnie w pozycji siedzącej na kanapie. Louis był naprzeciw mnie.
- A dlaczego my nie możemy brać w tym udziału? Hmm? - Liam krzywi się gdy wiercę się pod ich uchwytem.
- Miałeś zabawę wczoraj- Harry wzrusza ramionami. - Masz szczęście, że w ogóle pozwalamy ci to oglądać.
- Puść mnie! Albo będę krzyczeć i kierowca autobusu dowie się, że mnie tu przetrzymujecie....
- Krzycz ile chcesz księżniczko, on jest w innej części autobusu, nie usłyszy cię. - Niall informuje, z uśmiechem na twarzy -Poza tym, nie zrobiłaś tego wcześniej i nie zrobisz teraz.
- Puszczajcie do cholery! Nic wam nie powiem! - krzyczałam utrzymując opór - Puść mnie!
- Nie. Louis?
Mój krzyk zostaje w gardle, gdy Louis rozpina moje spodnie, szybko wpychając w nie swoją rękę. Jego palce chcą dostać się do mojej cipki. Staram się odsunąć go ode mnie, ale Harry i Zayn mi na to nie pozwalają i zmuszają mnie do pozostania w swojej pozycji.
- Czy mam prawo przypuszczać, że Sophie jest twoją siostrą? - Zaczyna Zayn.
- Nie, proszę... - Kręcę głową, ignorując pytanie.
- Anne chcemy odpowiedzi.
- Nie ma mowy! NIE, NIE, NIE! Louis odejdź ode mnie! - Protestuję gdy Louis wkłada we mnie opuszek palca.
- Rozmawiasz z nami? Czy rzeczywiście będę musiał wepchnąć cały palec w twoją cipkę? - Przechyla głowę na bok.
- Proszę nieee.. - Próbuję ścisnąć swoje uda. - Jesteś psychiczny! Odejdź ode mnie!
Jęknęłam gdy włożył we mnie palec.
- Za każdym razem, gdy nie odpowiadasz dodaję kolejny palec. To ci daje 10 szans.... Jeśli twoje ciało jest w stanie przyjąć dwie ręce, bez większego przygotowania.
Oni są chorzy. Chyba zaraz zwymiotuję.
- Anne, czy Sophie jest twoją siostrą? - Harry powtarza.
- TAK!! - krzyczę, szarpiąc się w ich uścisku. - Teraz zostaw mnie w spokoju! Masz kurwa swoją odpowiedź! - warczę.
- Jeszcze nie skończyliśmy. - Zayn chichocze - Czy ona wie o twoim istnieniu?
- Nie wiem! - Krzyczę, nadal wijąc się w chwycie Harrego i Zayna. - Puśćcie to boli!
- Anne ... Powiedz nam prawdę - Zayn karze.
- Przecież mówię!
- Louis!
Sapię gdy kolejny z jego palców wchodzi we mnie na sucho.
- Anne, powiedz prawdę!
- Hey Lou rozłóż jej nogi nieco bardziej. - Liam proponuje - Będziemy mieć lepszy widok.
- NIE, NIE, NIE! - Protestuję, gdy chłopak spełnia prośbę przyjaciela. Cała się czerwienię, czuję się upokorzona - Potrzebujecie pomocy! Jesteście popieprzeni kurwa!
Podskakuję i piszczę, gdy Louis uderza mocno moje udo.
- Nie przeklinaj! Chcemy odpowiedzi.
- Do jasnej cholery! Tak wie o mnie! Rozmawiałam z nią wczoraj!!
- Dobrze, to ciekawe - rozmyśla Harry - Oznacza to, że wiesz, gdzie ona teraz jest, no nie?
- Nie - zaprzeczam stanowczo, wciąż poruszając się gwałtownie. Powiedziałam za dużo. Tata mnie zabije, jeśli dowiedzą się jeszcze więcej. Bez ostrzeżenia, Lou wkłada mi trzeci palec do środka.
- Gdzie jest Sophie, Anne? - żąda odpowiedzi.
Nie, nie, nie! Nie mogę im powiedzieć! Milczę, zaciskając moje wargi w cienką linię. Niebieskie oczy Louisa patrzą na mnie szyderczo, kiedy wkłada w moją cipę 4 palec. Zabolało okropnie, jęczę z bólu. Jestem zbyt przytłoczona przez pulsujący ból w moich dolnych partiach by siłować się z Harrym i Zaynem.
- Skarbie uwierz że nie chcesz mieć fistingu bez żadnego nawilżacza, więc po prostu odpowiedz  - powiedział Niall - Wrócisz do domu gdy tylko się tego dowiemy - dodał.
- Ona jest z naszym ojcem. - odpowiedziałam w końcu.
- Waszym ojcem? - Liam marszczy brwi.
Przykro mi tato. Mam zamiar zniszczyć wszystko nad czym pracowaliśmy przez ostatni rok. Ale muszę.
- Tak. On i ja wymyśliliśmy cały plan wszystkiego, by odzyskać moją siostrę, dla jej bezpieczeństwa. - wyjaśniam, wypuszczając drżący oddech - W dniu 6 grudnia udało nam się zabrać ją z powrotem, zabrać ją od ciebie, chory człowieku! - splunęłam. Harry mocniej ścisnął moje kończyny. No tak, przecież ją kocha.
- Więc w zasadzie, z twoich słów wynika, że Sophie nie zostawiła mnie z własnej woli? - Mówi powoli.
Mam kłamać? Nie, nie mogę.... Louis będzie wpakowywać wszystkie swoje brudne paluchy we mnie, kiedy odkryje że zmyślam.Drżę, Przygryzam wargę, zamykam oczy, potrząsając przecząco głową - Wzięliśmy ją siłą, ale tak, by wyglądało to na ucieczkę. Chcieliśmy żebyście ją znienawidzili - przyznaję.
Chłopak wypuszcza z siebie dziwny okrzyk, w którym można było wyczuć gniew i ból w tym samym czasie, ciągnie się za włosy.
- Gdzie ona teraz jest? - Zielonooki pyta, sfrustrowany.
- Nie ja... nie mogę pow.. - Harry mi przerywa.
- Odpowiedz na pytanie, kurwa, czy Louis ma ci wepchnąć całą rękę do pizdy?! Gdzie ona jest!? - Krzyczy, a na jego twarzy widać wyraźnie ból.
- Ona jest tutaj, w Nowym Jorku - mówię przestraszona.
Chłopcy odetchnęli z ulgą, lecz najmłodszy potrzebował kilku chwil więcej na uspokojenie.
- Zaprowadzisz nas do niej - Harry postanawia, puszczając moje kończyny. Zayn i Louis również zostawili mnie w spokoju.
- Nie ja nie mogę..
- O tak! Możesz! I gówno mnie wszystko inne obchodzi! - kpi, a jego zielone oczy wbijają się w moje groźnie. Kurczę się z powrotem na kanapie, a on kontynuuje - Zabierzesz nas tam wieczorem po koncercie, bo potem, wyjeżdżamy do LA - Kończy i wychodzi.
- Harry czekaj! - Liam wybiega za przyjacielem. Patrzę tępo w ścianę. Co ja zrobiłam?
- Hey Anne.
Nie odpowiedziałam Niallowi.
- Anne, dlaczego nie powiedziałaś nam, że jednak nie byłaś Sophie? - Blondyn naciska.
- Czy ty kurwa głuchy byłeś?! - Oświadczam ze złością - Mówiłam ci pierdylion razy!
- Przestań przeklinać - ostrzega Zayn i siada obok mnie. Mruczę coś niezrozumiałego i odsuwam się od niego, przez co przybliżam się do Louisa. Ale gdy przypominam sobie co przed chwilą zrobił, zdegustowana wracam na poprzednie miejsce.
- Chodzi mi o to, że mogłaś nam po prostu powiedzieć, że jesteś jej siostrą - wyjaśnił Niall - To by ci zaoszczędziło paru kłopotów.
- Uwierzylibyście mi? - warknęłam krzyżując ręce na piersi. Nie odezwał się - Właśnie. A poza tym dlaczego znów miałabym ją pakować w niebezpieczeństwo? Spędziłam cały kurwa rok....
Krzyknęłam zaskoczona gdy Zayn uderzył mnie w udo.
- Przestań przeklinać - zażądał - Jak na razie to jedyna rzecz o jaką cię prosimy.
- Jak mówiłam - rzuciłam mu zabójcze spojrzenie i pomasowałam piekące miejsce - Spędziłam ostatnie 3 miesiące szukając jej. Nie oddałabym jej od tak sobie!
- Czekaj, co miałaś na myśli mówiąc "pakować ją w niebezpieczeństwo"? - Louis zmarszczył brwi.
- Więc jesteście i głupi i ślepi. Wow - rzuciłam sarkastycznie.
- Myślę, że uratowaliśmy ją więcej razy niż skrzywdziliśmy - zaprotestował.
- Jeśli stosowanie przemocy nazywasz ratowaniem to masz rację - warknęłam.
- Nie mam na myśli to, że opiekowaliśmy się nią, daliśmy jej dom i żywność, a także miłość. Daliśmy jej wszystko, daliśmy to czego żaden z członków rodziny jej nie dał - tłumaczy Niall - Ani ciebie ani twojego ojca nie było gdy matka ja sprzedała, więc nie zrzucaj winy tylko na nas.
- Jak miałam niby tam być? Nawet nie wiedziałam, że miałam siostrę bliźniaczkę aż do listopada ubiegłego roku! Nasi rodzice utrzymywali to w tajemnicy! I czasem żałuję, że w ogóle się dowiedziałam! Nie byłoby mnie tutaj gdyby nie ona!
-Anne nie...
- Czy zdajesz sobie sprawę jak jesteś szczęśliwa w stosunku do niej? Jak jej życie nie było nic warte kilka lat temu! - Blondyn wybuchł - Walczyła by pozostać przy zdrowych zmysłach z matką alkoholiczką! -Krzyczy. Kręcę głową, zalewam się łzami, gdy wspomnienia do mnie wracają.
- Ja szczęśliwa? Pierdol się kurwa! Ona zniszczyła sobie tylko 6 lat życia.. walczyła tylko 6 lat! A ja spędziłam 10 lat, pieprzonych lat przeskakując z jednego domu dziecka do drugiego! Czy nie uważasz, że też potrzebuję rodziców? To nie moja wina, że nasza matka jest alkoholiczką! - Płaczę ze złości.
- Dosyć tych krzyków - Mruczy Zayn, pocierając skronie -I Anne przestań przeklinać...
- Pieprz się...- powiedziałam przyciągając kolana pod głowę, Głowa mi pulsowała - Teraz po prostu chcę iść do domu, mam w dupie to wszystko! - Ukrywam twarz w moich ramionach próbując się uspokoić.
- Chłopaki - Mówi Liam - Paul mówi, że będziemy za około 5 minut i musimy się spieszyć z wyjściem z autobusu, ponieważ mamy napięty harmonogram.
- Co zrobimy z Anne? - Louis marszy brwi. Podnoszę głowę słysząc moje imię. - Może związać ją i zostawić tutaj?
- Pozwólcie mi odejść, to może być też świetny pomysł - Mówię na tyle głośno, by wszyscy mogli mnie usłyszeć.
- Hahahaha naprawdę śmieszne Anne - Louis wywraca oczami.
- Nie możemy zostawić jej tutaj - Zayn kręci głową  - Jeśli ktoś wejdzie do autobusu niespodziewanie, może ją zobaczyć. Ukryjmy ją w jednym z łóżek i zwiążmy. Nie zauważą jej od razu. Ponadto musimy ją ukarać za przeklinanie.
- Bo wiązanie mnie i kneblowanie to nie jest wystarczająca kara.- Mówię z sarkazmem.
- Nie wiesz na czym polegają nasze kary skoro uważasz, że to jest wystarczające - Louis potrząsa głową - Więc w czyim łóżku zaczeka?
- Z tych dolnych mogłaby się zsunąć więc zostaje moja albo Liama - zauważył blondyn przejeżdżając ręką po włosach.
- A ja nie mam nic do powiedzenia? - Pytam.
- Liam za bardzo bałagani - Zayn kręci głową, ignorując mnie całkowicie.
- Czyli w moim. Dalej mamy trzy minuty, żeby ją dobrze związać - stwierdza Irlandczyk, chwytając mnie za ramię. Odsunęłam się od niego zdegustowana.
- A może zwiążemy ją nago za karę... To nie będzie aż takie straszne, a poza tym jest nowa - Liam proponuje z drugiej strony autobusowego salonu.
- W porządku - Louis kiwa głową, podobnie jak dwóch innych chłopców.
- Nie.. - jęknęłam.
- Wezmę liny - wzdycha Liam.
- NIE, NIE NIE. DOTYKAJ MNIE. Nawet nie myśl o tym. - protestuję słabo, widząc pożądliwe oczy innych chłopców. Odrzuca mnie od niech - Nie proszę! - Błagam, zasłaniając oczy. Po raz kolejny mnie ignorują. Zayn mnie rozbiera - Puść mnie! - błagam go. Staram się zasłonić jak najbardziej, gdy moje ubrania lądują na podłodze, ale Louis trzyma moje ręce by Liam i Zayn owinęli liny wokół mojego wątłego ciała. Czuję się upokorzona, jestem przed nimi zupełnie naga. Autobus zatrzymuje się w tym momencie.
- Chłopcy musimy iść - nakazuje Liam.
- Zajmę się nią - Niall ich uspokaja i macha chłopakom na pożegnanie - Powiedz im będę tam za dwie minuty.
- Nie, nie zostawiajcie mnie z nim! - krzyczę.
- Zamkniesz drzwi za sobą? - pyta Zayn.
- Upewnij się, że są je zamknąłeś...Potrzebujemy jej żeby znaleźć Sophie - ostrzega Harry.
- Jasne - Niall kiwa głową. Piszczę gdy Niall bierze mnie na ręce i zanosi do piętrowego łóżka.
- Nie ruszaj się albo cię upuszczę.
- Nie obchodzi mnie to! - Mówię i szarpię się mocniej. Liny wbijają się w moją skórę ale mnie to nie rusza.
Czuję jego napięte bicepsy gdy wrzuca mnie na łóżko. Chwilę później mam knebel w ustach. Walczę jeszcze bardziej, próbując poluzować liny ale bezskutecznie. Zamieram w szoku kiedy chłopak przykrywa mnie kocem.
- Dlaczego w...
- Nie chcę abyś zamarzła... Jest przecież styczeń - Mamrocze przerywając mi. Patrzy na mnie przez kilka sekund po czym wychodzi bez słowa.
Przez chwilę zastanawiam się nad jego zachowaniem po czym wracam do szarpania się z linami.
__________________________________________________________________________

Tak w ogóle znalazłam tailer do 3 części opowiadania - >link<

Jeszcze 9 rozdziałów i 1 oneshoot z Zaynem i będziemy na bieżąco :)

Kolejny w środę tym razem na 100%

xx Annie