2.18. Wibracje

- Więc chyba pójdę zrobić kolacje i zostawię cię z Liamem, co? - zakończył Harry oddając mnie Liamowi - Wasza dwójka ma coś do zrobienia?
- Tak, ona mi coś wisi - odparł Liam łapiąc mnie za rękę. Cholera zapomniałam o tym. - Skończymy przed kolacją - rzucił po czym poprowadził mnie przez dwa korytarze a później na schody. Wepchnął mnie do pokoju. Jego pokoju.
- Idź na łóżko - poinstruował, zamykając drzwi. Ostrożnie usiadłam na jego dokładnie pościelonym łóżku, poprawiając spódniczkę. Nie wiedziałam co chce zrobić. Liam ma podwójną osobowość, tak jak Louis. Czasem jest miły, a później nagle zmienia się w napaloną bestię.
- Louis nie pomógł ci z twoją dzienną porcją samo zaspokajania, prawda? - zapytał brązowooki. Nie... Już miałam odpowiedzieć, że tak, ale pomyślałam; Jeśli on już zna odpowiedź, a ja skłamię, to konsekwencje mogą być jeszcze gorsze. Ze smutkiem potrząsnęłam głową na nie.
- Cóż wiec teraz się tym zajmiemy.
- Proszę Liam... nie.
- Aww nie smuć się skarbie. I tak to tylko na twoją korzyść. I trochę na moją, bo widok ciebie, zwijającej się cały wieczór będzie ciekawy - uśmiechnął się - To mi wystarczy, i nie zrobię ci żadnej krzywdy. Chociaż normalnie to nie jest jakąś wielką krzywdą...
Co?
Liam obrócił się i zaczął grzebać w swoich rzeczach i wyjął duże czarne pudło. Byłam przestraszona tym co z niego wyciągnie, bo nie sądze aby trzymał tam jednorożce czy inne cukierkowe rzeczy. Liam wyjął z niego znany mi już przedmiot, a pudełko schował z powrotem do szafy. Odwrócił się twarzą d mnie podnosząc przedmiot. Zatyczka analna. Dopiero po chwili zdałam sobie sprawę, że trzęsę się jak liść na wietrze.
- Prosze Liam - zaczęłam błagać, nie chcąc znów mieć tego w sobie - Tylko nie to.
- Ale jesteś mi coś winna, pamiętasz? Tego ranka mogłem cię pieprzyć, ale puściłem cię bez awantur. Ale ten przedmiot w tobie - powiedział, bawiąc się nim miedzy palcami - Wynagrodzi mi dług. Odwróć się - zażądał.
- Li proszę... Naprawdę nie...
- Nie zawsze dostaniesz to czego chcesz Soph. My tu rządzimy, nie ty - zakończył Liam, popychając mnie twarzą na łózko - Jesteś szczęściarą, boi nie kazałem ci tego nosić w szkole - powiedział, podnosząc moją spódniczkę i zdejmując mi majtki, wystawiając mój tyłek.
- Liam proszę! - błagałam próbując się od tego wymigać. Zaczęłam się wiercić i poczułam jak uderza mnie wolą ręką.
- Nie próbuj się wymigać - wysyczał, po czym zaczął wpychać przedmiot w mój tyłek, zesztywniałam więc uderzył mnie znów.
- Zrelaksuj się.
- Boże Liam... - jęknęłam, gdy wkładał go głębiej i głębiej i zamknęłam oczy - Li...Am... Proszę - sapnęłam boleśnie, gdy zatyczka weszła cała. Poczułam nowe doznanie bólu - ahhhh - jęknęłam, chowając głowę w poduszki.
- Proszę, już gotowe - powiedział Liam, po czym założył mi majtki i opuścił spódniczkę, tak żeby zasłaniała przedmiot, który wystawał mi częściowo z tyłka.
- Wielkie dzięki, jej - mruknęłam, naśladując chłopców z jednego filmiku, ale nie pamiętałam już którego. Zbyt dużo czasu minęło. Nagle zatyczka obudziła się do życia i zaczęła wibrować.
- Liam! - krzyknęłam, mocno ściskając kołdrę w palcach. Moja ciało próbowało powstrzymać wibracje. Zwinęłam się w kulkę, cała roztrzęsiona. Z moich ust wydobywały się pojedyncze sapnięcia. To nie była dla mnie przyjemność. Bolało. Czułam jakbym zaraz miała szczytować ale wibracje były zbyt słabe aby to się udało - Liam przestań! P-p-proszę! Liam! - sapnęłam, intensywność przyjemności wywołała u mnie łzy.
- Skoro tak ładnie prosisz - rzucił chłopak, wyłączając wibracje. Byłam bez tchu. Odwróciłam się twarzą do niego. W jego ręce spoczywał mini pilot z trzema przyciskami.
- Już chyba zobaczyłaś, że ta zabawka potrafi więcej niż poprzednio. To co ci zafundowałem to najniższy stopień wibracji. Zachowuj się, bo skończysz na trzecim, zrozumiano? - uśmiechnął się łobuzersko - A zachowywanie się oznacza brak sarkastycznych komentarzy i żadnego zachowywania się jak suka, łapiesz?
Pokiwałam głową. Mój oddech był urywany.
- Tylko ja albo chłopcy mogą do z ciebie wyjąć kminisz?
Znów kiwnęłam głową.
- Kolacja! - zawołał ktoś z dołu. Liam uśmiechnął się i schował pilota do kieszeni.
- Nie możesz powiedzieć Harremu ani Niallowi o tym, że masz w sobie zabawkę. Tylko ja, Lou i Zayn będziemy o tym wiedzieć.
- Czemu wasza trójka? - powiedziałam, nadal lekko dysząc.
- Bo chcę zobaczyć reakcję tamtej dwójki na twoje jęki - odpowiedział Liam.
- A co jeśli nie będę jęczeć? Bo na pewno nie zamierzam - warknęłam.
- Louis, Zayn i ja upewnimy się, że będziesz. I ten komentarz podchodził pod zachowywanie się jak suka. zmień. nastawienie. - poinstruował chłopak - Teraz chodź, idziemy jeść - powiedział łapiąc mnie za rękę i pomagając mi wstać. Popchnął mnie do przodu i wyprowadził z pokoju. Czułam to we mnie. Jak pociera moje ścianki z każdym krokiem. Nie mogłam normalnie iść. Gdy tylko minęliśmy drzwi, chłopak mnie zatrzymał.
- Sophie, tak nam się nie uda. Zauważą, ze coś nie gra. Idź normalnie.
- Nie mogę Liam - powiedziałam.
- ej no weź.... Jestem pewien, że możesz skarbie. A przynajmniej spróbuj - I wróciła jego miła strona. Wzięłam głęboki wdech i próbowałam iść jak najbardziej normalnie. Powoli przyzwyczajałam się do seks zabawki spoczywającej w moim wnętrzu. Sapałam lekko schodząc po schodach. Liam podążał krok w krok za mną. gdy w końcu byliśmy na dola złapał mnie za rękę.
- Widzisz, nie było tak źle, co?
Spojrzałam się w podłogę. Chłopak nie czekając na odpowiedź, pociągnął mnie w stronę pokoju gdzie jak zgaduję mieściła się jadalnia. Mówię wam, to miejsce było niesamowite. Może trochę zbyt eleganckie jak na mój gust, ale widok z okna był cudowny. <klik>
Niall i Louis już tam siedzieli, ten drugi siedział tyłem do okna, przykładając do ręki paczkę lodu.
- Idź usiądź obok Nialla - powiedział mi do ucha Liam. Pokiwałam głową i zrobiłam jak mi kazał, próbowałam iść prosto i normalnie.
- Hejka kochanie - powiedział Niall uśmiechając się gdy powoli usiadłam obok niego.
- Hej - wymamrotałam, unikając jego spojrzenia. W tym momencie do środka wpadli Harry i Zayn przynosząc rozmaite rzeczy. Sałatki, warzywa, wode, soki, różne dodatki.
- Wszystko okej skarbie? - zapytał Niall nawet nie tykając jedzenia. Harry wyszedł a Zayn zajął miejsce obok Louisa.
- Ekstra - odpowiedziałam, a moje spojrzenie zatrzymało się na Liamie, który zajmował miejsce pomiędzy Louisem i Zaynem. Usłyszeliśmy trzask z kuchni, który sprawił, że wszyscy podskoczyliśmy.
- Zobaczę co sie stało - westchnął Niall wstając.  Gdy tylko wyszedł poza zasięg słuchu, Liam zaczął szybko mówić do dwójki obok niego.
- Sophie ma w sobie ten specjalny przedmiot... Będziemy się bawić przyciskami przez całą kolację i zobaczymy jak będzie reagować dobra?
Louis uśmiechnął się i pokiwał głową z podekscytowaniem, a Zayn tylko kiwnął głową jakby było mu to obojętne. Co się w nim zmieniło przez te dwa lata? Nie miałam czasu się nad tym zastanawiać, boHarry i Niall przynieśli główne danie. Niall lekko chichotał. Harry sprzedał mu kuksańca, po czym postawili na środku stołu parującą zapiekankę pasterską.
- Smacznego - powiedzieli i zajęli miejsca po bu moich stronach. Chłopcy zaczęli atakować jedzenie, a jedyne co ja byłam w stanie zrobić, to myśleć o tym co mogą mi zrobić dziś wieczorem.